مقرر است که آب رکنی از ارکان بدن است و مخصوص است به آنکه داخل همه غذایی می شود.لیکن باید دانست که آب غذا نمی دهد،از جهت آنکه غذا را واجب است که مشابهتی با غذا خوار داشته باشد تا جزو بدن او تواند شد.پس آب تنها جزو بدن نشود، بل اگر در معده با غذای خشک مثل برنج یا کباب ممتزج شود چنانچه یک حقیقت شوند ممکن است که جزو بدن شود; اما فی الواقع آن زمان غذا نه آب است،بلکه مرکب است از کباب و آب. پس خاصیت آب مطلق آن است که غذا تُنُک کند تا در مجاری و ممرهای تنگ تواند گذشت. بعد از آنکه آب کار خود را کند، طبیعت به یاری باری تعالی آن زیادتی ها را باز گرداند و دفع کند و فایده گرده (کلیه) در بدن این است که همچون مغناطیس آب ها به خود کشد و به مثانه دفع می کند و از این جهت است که اطبا حال هضم اعضا از بول می جویند.
بهترین آب ها آبی است که اختلاط چیزها با او کمتر باشد،مانند آب چشمه هایی که بسیار و روان باشد و از گلی آزاد باشد و از راه دور آید و سر گشاده و رو به مشرق باشد و از بالا به نشیب آید.زیرا که این صفات موجب صافی شدن و لطافت اوست. و از اینجا معلوم می شود بدترین آب ها،آب کمِ ایستاده است. و آب چاه، بد باشد و آب کاریز از او بهتر باشد و آب باران، زمانی که باد بسیار نیست و هوا مکدر نیست و ابر بلند است، از آب های نیکوست و الا خالی از کدورتی نیست و عفونتی.
فی الجمله بهترین آب ها از برای معتدل المزاج آن است که گرم یا بسیار سرد نباشد زیرا که آب گرم معده را سست می گرداند و آب بسیار سرد، حرارت را به یکبار می نشاند. پس باید که مایل به سردی باشد. وآب را با یخ سرد نکنند که او را غلیظ می کند و به پی مضر است. این قدر اشارت عاقل را کافی است.
والله اعلم!
گردآوری: یکی از حامیان احیای سلامت
